پروفسور حسابی: کسی که به دانشگاه آمده و جویای علم است، شایسته احترام است.

به گزارش روابط عمومی رسانه ملی، ایرج حسابی، کارشناسی ارشد علوم سیاسی، امروز سوم اسفند میهمان صبح پارسی شد. وی در این برنامه از خاطرات دکتر حسابی گفت.

استاد حسابی گفت: از ویژگی‌های بارز دکتر حسابی مردمی‌بودنش بود. ایشان از شش سالگی به من دروس فیزیک و شیمی را می‌آموختند. اما در عین حال هر روز وقتی را برای آموزش به بچه‌های باغبانی می‌گذاشتند که در خانه ما مشغول به کار بود. این بچه‌ها اکنون تا مقطع دکترا تحصیل خود را ادامه داده و مقام وزارتی دارند. 

 دکتر حسابی همواره بر این تاکید داشتند که ما غذایمان را با هم و در کنار هم بخوریم. ایشان همیشه از مادرم تشکر می‌کردند و باور داشتند که این ادای احترام، طریقه درست رفتار کردن را به بچه‌ها یاد می‌دهد. لذا فضای خانه به طوری بود که همیشه احترام میان اعضای خانواده در آن حاکم بود.

وی در ادامه افزود: مادر من عادت به قرآن‌ خواندن داشت. جانماز مادر من جایش در کتابخانه پدرم بود. ایشان همیشه می‌گفتند که شنیدن صدای قرآن خواندن مادرم، باعث می‌شود که بتوانند معادلات ریاضی را بهتر حل کنند.

استاد حسابی اظهار داشت: آقای دکتر هر روز از ما می‌خواستند که فکر تازه‌‌ای را بیان کنیم و اگر آن ایده، عملی بود، به ما می‌گفتند که روز بعد آن را پیاده‌سازی کنیم. این تفکر باعث شد که ما از بچگی یاد بگیریم که تنها به فردای خود راضی نبوده و همواره در پی مطرح کردن ایده‌های نوآورانه باشیم.

وی افزود: مدتی که دکتر حسابی به سبب مشکلی که برای چشمانش به وجود آمده بود نمی‌توانستند رانندگی کنند، من رانندگی می‌کردم . خیلی زود متوجه شدم که هرموقع که به دانشگاه می‌رویم و کسی به او سلام می‌‌کرد، کلاهشان را از سر برداشته و تعظیم کوتاهی به او می‌کردند. از ایشان دلیل این کار را پرسیدم و گفتند کسی که به دانشگاه آمده و جویای علم است، شایسته احترام بوده و من هر بار به چنین شخصی ادای احترام خواهم کرد. 

وی در پایان اظهار داشت: دکتر حسابی حدود ۶۰ سفرنامه نوشته‌اند. وی به مکان‌های مختلفی در ایران سفر می‌کردند و از محلی‌ها خانه اجاره می‌کردند. به باور ایشان چنین سفرهایی باعث می‌شد تا ما با فرهنگ‌های مختلف بیشتر آشنا شویم و همزمان خودشان به جمع‌آوری واژه‌های اصیل فارسی می‌پرداختند. این رویه ۷۰ سال تمام ادامه داشت و طی این سال‌ها دکتر به جمع‌آوری لغات علمی فارسی پرداختند که امروزه ما به مانند مردم پاکستان و هند، از لغات علمی انگلیسی استفاده نکنیم.