دکتر نورانی گفت: زبان مادری در اصطلاح به معنای زبانی است که از بدو تولد آن را یاد می‌گیریم. سخن‌هایی که کودک در دوران نوزادی خود بیان می‌کند، هرچند بی‌معنا اما وسیله‌ای برای ارتباط گرفتن با مادر هستند. این فرایند با رشد کودک ادامه پیدا می‌کند تا جایی که او اولین واژه‌هایش را بیان کند.

وی افزود: معنای حقیقی زبان مادری به فرهنگ‌ها و قومیت‌ها برمی‌گردد. چرا که این زبان باعث می‌شود که ملت‌ها و مردم از قومیت‌های مختلف با هم ارتباط داشته باشند. زبان مادری همچنین پل ارتباطی میان فرهنگ‌های متفاوت است.

نورانی اظهار داشت: زبان یک ابزار ارتباطی است. به کمک واژگان و اصطلاحات خاص در هر زبان بخشی از فرهنگ یک ملل قابل انتقال است. لذا زبان صرفا برای بیان نیست. ما در بحث زبان گویش‌های مختلفی داریم که اگر زبان مادری حفظ نشود فرهنگ نهفته در هر یک از این گویش‌ها‌ نیز انتقال پیدا نمی‌کند. لذا اصالت فرهنگ و آداب و رسوم با زبان مادری قابل حفظ هستند.

وی در ادامه گفت: توصیه من به خانواده‌ها این است که به فرزندانشان اجازه دهند که در هر زمان و مکانی که متولد می‌شوند، زبان مادری‌شان را به خوبی یاد بگیرند و صحبت کنند. مثلا خانواده‌ای را در نظر بگیرید که همواره در تلاشند تا فرزندشان زبان را بدون لهجه آذری یاد بگیرد. این کار کاملا اشتباه است. یونسکو تاکید بر این دارد که هر فردی که خواندن و نوشتن به زبان مادری‌اش بلد نباشد، بی‌سواد است.

دکتر نورانی در آخر گفت: زبان فارسی بخشی از هویت ماست. لذا توصیه من این است که خانواده‌ها هم به خاطر تاکید یونسکو و هم هزینه‌ای که بعد‌ها برای برگشت به زبان مادری وجود خواهد داشت، بگذارند فرزندانشان حتما این زبان را بیاموزند. محو شدن یک فرد از زبانی رسمی، به معنای حذف شدن بخشی از دنیای فرهنگی از یک کشور است.