آمریکا در چندساله اخیر تاکنون در دشمنی با ایران بیش‌از هر زمانی شمشیر را از رو بسته و شاید دلیل آن روی کار آمدن دیوانه بی‌پروایی مانند ترامپ بود. آن‌ها در دور جدید تحریم‌ها که پس از خروج از برجام وضع ‌کردند، بالاترین و پیچیده‌ترین سطح از فشارها را در پیش ‌گرفتند و برای پیروزی در این جنگ عریان اقتصادی، جمهوری اسلامی‌ باید از تمام توان و امکانات استفاده کند و تجربیات گذشته در مواجهه با دشمن بسیار به کار می‌آید.
«هنر تحریم‌ ها، نگاهی از درون» کتابی است که تحریم‌های ایران در بازه 20 ساله 1995 تا 2015 را مورد بررسی قرار داده و فراز و نشیب تقابل اقتصادی ایران و آمریکا را مطالعه کرده است. ریچارد نفیو، مولف این کتاب که طراح اصلی تحریم‌های ضدایرانی در دوران ریاست‌جمهوری باراک اوباماست، می‌گوید: آمریکا با اعمال تحریم‌های همه‌جانبه اقتصادی، تلاش کرد مقاومت ایران را بشکند و رفتار آن را تغییر دهد.
هر چند او این تحریم‌ها را موفقیت‌آمیز می‌خواند و ادعاهای گزافی را در کتاب خود مطرح می‌کند، به نکات  مهمی اشاره کرده که برای پیروزی در این جنگ اقتصادی باید آن‌ها را در نظر بگیریم. نفیو در اثر خود سه عنصر «ساختار معیوب اقتصاد ایران، اجماع جهانی و رفتارهای هیجانی» را به‌عنوان عوامل اثرگذاری تحریم‌ها و تغییر رفتار ایران و آمدن به پای میز مذاکره عنوان می‌کند و نتیجه می‌‌گیرد ترامپ با خروج از برجام و اعمال تحریم‌های جدید به دنبال ‌گرفتن امتیازات بیشتر از ایران بوده است.
 عبور از واقعیت‌ها
این کتاب در موارد بسیاری واقعیات را بیان نکرده و رفتار خصمانه آمریکا را به‌منظور تغییر موضع ایران می‌داند و اشاره‌ای به تلاش‌های آمریکا برای ایجاد نارضایتی در مردم و تغییر رژیم در ایران نمی‌کند، با وجود این، بررسی بخش‌هایی از مطالب او بسیاری از واقعیات را آشکار می‌کند.
نفیو، نخستین عامل اثرگذاری تحریم‌ها علیه ایران را ساختار اقتصادی معیوب دانسته و اشاره می‌کند: آمریکا همواره نگران بود که این تحریم‌ها به اصلاحات اقتصادی در ایران منجر شود که در آن صورت این تحریم‌ها باوجود همراهی کشورهای دیگر بی‌نتیجه خواهند ماند. در واقع او اعتراف می‌کند که اگر سازو‌کارهای اقتصادی در ایران اصلاح شوند، تحریم‌های آمریکا توان برهم‌زدن ثبات آن را نخواهد داشت.
نکته دیگری که بر آن تاکید شده است، اهمیت اجماع جهانی برای مقابله با ایران بود. در آن دوره دولت آمریکا با ابزارهای مختلف و فشار و لابی تلاش کرد همه کشورها را علیه ایران متحد کند و یک اجماع جهانی برای تحریم ایران ایجاد کند که توانست اروپایی‌ها و برخی کشورهای دیگر را با خود همراه کند. به گفته نفیو، شکسته‌شدن اجماع علیه ایران به‌معنی بی‌اثرشدن تحریم‌هاست.
سومین نکته مهم این کتاب، برنامه‌ریزی آمریکایی‌ها برای ایجاد رفتارهای هیجانی بود و این سیاست در چارچوب عملیات روانی آن‌ها برای ضربه‌زدن به ایران تعریف می‌شود. نفیو می‌گوید: در یک بازه‌ای، ایرانی‌ها تحریم‌ها را پذیرفتند و تلاش ‌کردند با وجود شرایط تحریم راه‌های برون‌رفت از آن را بیابند که استمرار آن به شکست سیاست تحریم و ایجاد ثبات اقتصادی در ایران منجر می‌شد؛ همانطور که از اواخر سال 91 و 92 این اتفاق افتاد.
بر این اساس، آن‌ها با اقدامات رسانه‌ای و روانی، به شکلی برنامه‌ریزی‌شده به اقتصاد ایران شوک وارد می‌‌کردند و با عملیات روانی گسترده، تلاش می‌‌کردند به رفتارهای هیجانی و انتخاب‌های اقتصادی بی‌ثبات‌کننده دامن بزنند. این اقدامات رسانه‌ای خصمانه آمریکایی‌ها هم افکار عمومی در داخل و هم افکار عمومی در خارج از کشور را هدف قرار داده است و به دنبال ناامن نشان دادن اقتصاد ایران برای سرمایه‌‌گذاران خارجی و کمپانی‌های بین‌المللی است.
آمریکا دائما با تهدید و ارعاب سعی می‌کند از دیگران امتیاز بگیرد و اهدافش را پیش ببرد، در حالی که بسیاری از تهدیداتش عملی نیست و در حال حاضر چند کشور جهان را مورد تحریم قرار داده که 20 درصد از اقتصاد جهان را در اختیار دارند؛ این کشور با حرفه‌ای‌گری و عملیات روانی پیچیده این‌گونه القا می‌کند که هرکس از دستوراتش سرپیچی کند، با مجازاتی سخت و نیز بحران مواجه خواهد شد که البته متاسفانه این عملیات روانی آن‌ها تا حدی بر افکار عمومی اثرگذار است.
 
مقابله با تهدیدات آمریکا
برای مقابله با تهدیدات آمریکا ضروری است با شیوه‌های کارآمد و به‌روز، حقایق برای افکار عمومی در داخل و خارج روشن شود تا یک تهدید توخالی منشأ تحولات اقتصادی در کشور نشود. باید بتوانیم به‌روشنی نشان دهیم وقتی آمریکا تهدید می‌کند که فروش نفت ما را به صفر می‌رساند، وقتی القا می‌شود که سختی و قحطی در راه است و وقتی می‌گویند اگر تسلیم نشویم، درگیر جنگ خواهیم شد، همه ادعاهای بی‌اساسی است که روی التهاب افکار عمومی حساب باز کرده‌اند، آن هم در شرایطی که آمریکا هم از نظر اقتصادی و هم از نظر سیاسی و نظامی نسبت به گذشته ضعیف‌تر شده و دست بالا را ندارد.
رسانه‌های برون‌مرزی ایران مانند پرس‌تی‌وی، العالم و… می‌توانند این وضعیت را برهم بزنند و نقشه‌های آنها را در جنگ اقتصادی نقش بر آب کنند، به شرط آنکه هم از حیث محتوایی و هم از نظر فنی، تولیدات باکیفیت و قابل ارائه برای مخاطب جهانی داشته باشیم و از  توسعه این حوزه و سرمایه‌گذاری روی آن غافل نشویم. اگر تحلیل نفیو از عوامل اثرگذار تحریم بر ایران را ملاک قرار دهیم، دراختیارداشتن رسانه‌های بین‌المللی در عامل دوم و سوم برنامه‌های آمریکا یعنی ایجاد اجماع جهانی و رفتار هیجانی تعیین‌کننده است و هر کس در این حوزه موفق‌تر عمل کند، در جنگ اقتصادی موجود دست بالاتر را خواهد داشت. از این رو است که تقویت شبکه‌‌‌های برون‌مرزی صداوسیما در شرایط فعلی، حتی از نان شب هم واجب‌تر است.