«شوتبال را زندگی کن»، شعار مسابقه‌ای جذاب و پرهیجان است که بینندگان آن را از شبکه نسیم پیگیری می‌کنند؛ برنامه‌ای که به مصداق سخنان عوامل خوش‌فکر و جوان گروه «شوتبال» تنها یک مسابقه نیست، بلکه شرکت‌کنندگان علاوه بر بازگویی داستان زندگی خود و بیان شکست‌ها یا پیروزی‌های مسابقه زندگی‌شان، آمده‌اند در «شوتبال» تا رودرروی هم نبرد کنند و خودشان را محک بزنند.
به گزارش روابط عمومی رسانه ملی، فصل نخست این برنامه با حضور افراد شاخص عرصه‌های مختلف روانه آنتن شد و مورد استقبال قرار گرفت. «شوتبال» در فصل جدید با تغییر رویکرد، دکور و استفاده از مردمی‌که به نوعی قهرمان زندگی خود هستند، به عنوان شرکت‌کننده و حضور خانم‌ها برای نخستین‌بار در مسابقه، قصد دارد علاوه بر ایجاد لحظاتی شاد برای خانواده‌ها، درس‌های زندگی آن‌ها را به نظر بینندگان برساند. در گزارش پیش‌رو با محمد پیوندی، کارگردان و مقداد مؤمن‌نژاد یکی از تهیه‌کنندگان «شوتبال» گفت‌وگو کرده‌ایم.
«شوتبال» را به صرف مسابقه بودن تماشا نکنید
مقداد مومن‌نژاد، یکی از تهیه‌کنندگان «شوتبال» درباره تولید این مسابقه برای شبکه نسیم می‌گوید: بعد از تجربه ساخت فصل اول برنامه با سلبریتی‌ها تصمیم گرفتیم فصل دوم را با آسیب‌شناسی‌های صورت گرفته بسازیم. تغییراتی در فضای دکور و مسابقه اعمال کردیم و برنامه را با حضور افرادی ساختیم که در زندگی‌شان قصه داشته‌اند تا برایمان از شکست‌ها و توفیقاتشان بگویند. شبکه نسیم مسابقاتی مثل «آب و آتش»، «دست فرمون» و «کودک شو» را همیشه داشته و با مسابقاتی که تولید می‌کند و با وجود سرعت بالا و رفت‌وبرگشت‌های تصویری، این اجازه را می‌دهد که برنامه‌ای ریتمیک ساخته شود. البته تهیه‌کننده خیلی ما را تحت فشار می‌گذارد تا برنامه‌اش خوب و مبتنی بر تحقیق باشد. ما حدود 8-7 ماه برای برنامه تحقیق کرده‌ایم.
مقداد مومن‌نژاد با بیان اینکه برای نخستین بار در تلویزیون خانم‌ها مسابقه می‌دهند، درباره طراحی این بخش توضیح می‌دهد: یکی از مشکلات سری قبل که خیلی از خانم‌های خود سازمان ایراد گرفتند این بود که برنامه مردانه است؛ یعنی خانم‌ها بین تماشاگران حضور نداشتند. در خیلی از مسابقات خارجی و بین‌المللی مثل المپیک، خانم‌ها با هم مسابقه می‌دهند و آقایان با هم و ربطی به فرم و قدرت بدنی ندارد. برای همین بخش خانم‌ها را از آقایان جدا و گروه‌هایی را در فراخوانی ثبت‌نام و انتخاب کرده‌ایم.
به گفته وی، 24 بازی طراحی شده که 17 بازی بین خانم‌ها و آقایان مشترک بوده و بعضی از بازی‌ها هم مختص آقایان است، چون خانم‌ها نمی‌توانند به دلیل وضع جسمانی و خطرناک بودن حرکات آن‌ها را بازی کنند.
وی با بیان اینکه «شوتبال» صرفاً مسابقه‌ای ورزشی نیست، می‌افزاید: شبکه نسیم خیلی خوب با ما همکاری کرد و ریسک بزرگی بود که مدیران شبکه پذیرفتند در برنامه حضور یابند.
وی به این نکته اشاره می‌کند که علاقه‌مندان در صفحه اینستاگرام برنامه تشکر می‌کنند و ادامه می‌دهد: آن‌ها معتقدند که خانم‌ها در این برنامه دیده می‌شوند. همچنین شرکت‌کنندگان ورزشی می‌گویند با این برنامه دیده شده‌اند، درحالی که قبلاً آن‌ها را نمی‌شناخته‌اند. بچه‌های گروه امید، سرطانی هستند. همین موضوع به آن‌ها امید داده که می‌توانند همه مشکلات را پشت سر بگذارند و به هدفشان برسند.
وی اضافه می‌کند: مشکلی که چند بار در خبرگزاری‌ها هم مطرح کردم، این بود که دوستانی که برنامه ما را می‌بینند، تصور می‌کنند «شوتبال» تنها یک مسابقه است؛ در حالی که این برنامه فقط یک مسابقه نیست و شعار ما این است که «شوتبال را زندگی کن». ما قصه‌های زندگی شرکت‌کنندگان را تعریف می‌کنیم، ولی متاسفانه مردم تا الان به این قصه‌ها توجه نکرده‌اند چون به آن صرفاً به عنوان یک مسابقه می‌نگرند و گمان می‌کنند که این‌ها گروه‌هایی عادی هستند که مسابقه می‌دهند.
وی با اشاره به شرایط تولید در زمان شیوع «کرونا» توضیح می‌دهد: ما از همه تماشاگران و عوامل آزمایش می‌گیریم و استودیو را قبل از حضور تماشاچیان و بعد از ضبط ضدعفونی می‌کنیم. حدود 110 نفر در گروه تهیه و تولید «شوتبال» کنار ما هستند.
وی در پاسخ به این پرسش که با توجه به تغییرات و استفاده نکردن از سلبریتی‌ها در فصل دوم آیا این برنامه همچنان مخاطبان خود را حفظ کرده، توضیح می‌دهد: تعداد مخاطبان نسبت به سری قبل- تا برنامه را بشناسند و همراه شوند- شاید مساوی باشد، ولی نکته‌ای که وجود دارد، این است که در فصل قبل همه سلبریتی‌ها را دعوت کردیم و دیگر نمی‌توانستیم از آن‌ها استفاده کنیم و برای بیننده یک بار دیدن سلبریتی‌ها در مسابقه هیجان داشت. نکته دیگر اینکه این فصل از مسابقات ما سخت است و ممکن بود سلبریتی‌ها آن را انجام ندهند.
مؤمن‌نژاد با بیان اینکه اکنون که قسمت 25 پخش شده، استقبال مردم بیش‌تر و همراه‌تر شده‌اند و پیگیری می‌کنند که کدام تیم به مرحله پایانی می‌رسد و برنده می‌شود. من این را در سری قبل تجربه نکرده بودم.
این تهیه‌کننده با اشاره به اینکه به منظور تولید 100 قسمت برای بعد از محرم و صفر قرارداد بسته‌ایم و از آبان کار آغاز و تولید فصل سوم را شروع می‌کنیم، درباره تغییرات این فصل می‌گوید: گروه‌ها کلاً عوض می‌شوند. گروه‌هایی که ثبت‌نام کرده و گزینش شده‌اند، به برنامه می‌آیند و تغییراتی هم در بازی‌ها و محتوای برنامه داریم.
وی در پاسخ به این پرسش که سرنوشت گروه‌های شرکت‌کننده و برنده چه می‌شود، توضیح می‌دهد: همه گروه‌های شرکت‌کننده عضو باشگاه «شوتبال» هستند و خیلی از شرکت‌کنندگان در فصل‌های بعد با شاگردان‌شان حضور پیدا می‌کنند و قرار است بچه‌هایی که بعد از این به برنامه می‌آیند، زیر نظر قهرمانان ما آموزش ببینند و به نفر اول گروه فینالیست این امکان را داده‌ایم که در فصل بعد هم شرکت کند، ولی در کل، برنامه ما برای شرکت‌کنندگان یک چالش بود تا خودشان را محک بزنند. تلویزیون آن‌ها را معرفی می‌کند و حضور در برنامه خیلی در آینده‌شان تأثیر دارد.
مومن‌نژاد در پایان از رسانه‌ها تشکر و تقاضا می‌کند بچه‌های رسانه و مردم «شوتبال» را صرفاً به عنوان یک مسابقه تماشا نکنند و می‌افزاید: خیلی برای ما مهم است که به این هدف برسیم.
«شوتبال» برایم تجربه خیلی جذابی بود
پیوندی، کارگردان برنامه «شوتبال» درباره چگونگی حضورش در برنامه می‌گوید: رفاقت قدیمی‌با مقداد مومن‌نژاد و مسعود رجبیان داشتم و از توانمندی‌های یکدیگر باخبر بودیم. سال‌ها در برنامه «ماه عسل» در گونه اجتماعی کار کرده‌ام اما تا الان مسابقه کار نکرده بودم. دوستان در تیم تهیه در نظر داشتند در «شوتبال» فضای جدیدی را تجربه کنند و ماهیت و محتوای برنامه عوض شود و وقتی قصد تغییر وجود دارد، سراغ ذائقه‌های مختلف می‌رویم. بنابراین، همان رفاقت و تنوع سلیقه سبب همکاری من در «شوتبال» شد.
وی با بیان اینکه در گذشته تجربه ساخت شو در تلویزیون را داشته، می‌افزاید: «شوتبال» ماهیتی دارد که اول از همه در آن رقابت به وجود می‌آید؛ یعنی شما هر نوع محتوایی را که بخواهی تزریق کنی، باز آن حس رقابت هم برای شرکت‌کننده و هم برای تماشاگر به وجود می‌آید و منتقل می‌شود و همین کار را سخت‌تر می‌کند، ولی تجربه جذابی است و در کنار دوستان یاد می‌گیرم و تجربه کسب می‌کنم.
محمد پیوندی در پاسخ به این پرسش که ساخت چنین برنامه‌هایی چه ضرورتی دارد، توضیح می‌دهد: رسانه تعریفی مشخص برای آن دارد که پلی میان مخاطب و کسانی باشد که وظیفه‌شان به لحاظ محتوایی و هنری سرگرم کردن مردم است. رسالت شبکه نسیم این است که برای مردمی‌که حالشان خوب نیست و دچار اضطراب‌اند و احتیاج دارند گاهی به برنامه‌ای پناه ببرند تا آرام‌تر شوند، برنامه بسازد. وظیفه من برنامه‌ساز همین است که حال مردم را خوب و اندکی از دغدغه‌هایشان کم کنم تا حالشان بهتر شود.
پیوندی اضافه می‌کند: کار در زمان شیوع کرونا خیلی سخت است و برای خودمان مشکلات جدی در پی دارد. وقتی مسابقه می‌سازی بدون حضور تماشاچی هیجان ندارد و بی‌رنگ است و فایده‌ای ندارد. ما استودیویی را در سال قبل طراحی کردیم و شش - هفت ماه پیش برای ساخت برنامه آماده بودیم، ولی به دلیل مشکلات پیش آمده، کارمان متوقف شد و تکلیفمان مشخص نبود. البته در نهایت با تدوین شیوه‌نامه‌ها و مراقبت‌هایی که شبکه در نظر گرفت، برنامه را ضبط کردیم.
به گفته وی، ساخت این‌گونه برنامه‌ها در تلویزیون ضرورت دارد و آنتن را نمی‌توان خالی گذاشت و مردم در این شرایط به این نوع برنامه‌ها احتیاج دارند. معتقدم کار تمام همکارانم در رسانه که به این شکل برنامه تولید می‌کنند، دست کمی از جهاد ندارد. عوامل با زدن دو ماسک و شیلد کار می‌کنند. تماشاچیان ما هم آزمایش می‌دهند و فاصله اجتماعی را هنگام ضبط رعایت می‌کنند، البته با دلشوره و نگرانی برنامه ساختن، اندکی تمرکز را از بین می‌برد، ولی ما همه تلاش خود را می‌کنیم که این دلشوره به بیننده منتقل نشود.
کارگردان برنامه «شوتبال» تصریح می‌کند: وقتی طرح برنامه را برای مدیران سازمان به خصوص شبکه نسیم ارائه کردیم، «شوتبال» برندی برای شبکه بود؛ یعنی فصل اول ساخته شده و امتحانش را پس داده و در جایگاه خودش برنامه موفقی بود و وقتی طرح را عوض کردیم، مدیران تلویزیون شهامت به خرج دادند و به شدت حمایت کردند. هم جاسبی و هم احسانی حامی ما بودند.
وی با بیان اینکه برای اولین بار در تلویزیون یک رقابت ورزشی مختص خانم‌ها را ارائه داده‌ایم، ادامه می‌دهد: این برای مدیران تلویزیون و برای ما تجربه تازه‌ای بود و اگر حمایت آن‌ها نبود شاید برنامه به مرحله ساخت نمی‌رسید اما خدا را شکر واکنش جامعه خیلی خوب بود. خانم‌ها در این برنامه پابه‌پای آقایان رقابت می‌کنند و هیچ مرز و دیواری وجود ندارد و با وجود اینکه گفته می‌شد رسانه محدودیت ایجاد می‌کند، دیدیم که این گونه نیست. البته به هر حال مراقبت‌هایی هست اما محصولش وجود اعتماد بین تلویزیون، برنامه‌ساز و کارشناس و صاحب‌نظر است. در این میان واکنش‌ها مثبت بوده است. ما هم همه موارد را رعایت و سعی کرده‌ایم اتفاقی که روی آنتن می‌افتد، همسو با اهداف و سیاست‌های فراگیر نظام باشد و اینکه تلویزیون هم در ارائه یک برنامه نو در رقابت بین خانم‌ها سربلند شود و کم‌وکسر نداشته باشد.
وی اضافه می‌کند: ما شعاری داریم که می‌گوییم «شوتبال را زندگی کن» و خیلی پای این شعار ایستاده‌ایم و برایش دلیل داریم. در این سال‌ها مسابقات زیادی برای تلویزیون ساخته شده که همگی موفق بوده‌اند. به این فکر می‌کردم که بیننده سال‌ها مسابقات سرگرمی‌محور و رقابتی را نگاه کرده و این خلأ وجود دارد که برای مخاطب مهم باشد که تیم یا فردی که مسابقه می‌دهد برنده شود یا خیر. ما سعی کردیم این روح را زنده کنیم و در شوتبال سراغ آدم‌هایی رفتیم که همگی به نوعی در زندگی از مسابقه بزرگ‌تری سربلند بیرون آمده‌اند. این را در برنامه حفظ کرده‌ایم که شرکت‌کنندگان در زندگی بازنده یا برنده شده باشند. به دلیل اینکه مردم وقتی به داستان زندگی آن‌ها گوش می‌دهند، با آن‌ها همذات‌پنداری می‌کنند و آن وقت است که برنامه برایشان مهم می‌شود.
به گفته وی، می‌توان هزار قسمت در خصوص شرکت‌کنندگانی که در زندگی خود دچار مشکل شده‌اند، برنامه‌سازی کرد. آدم‌های جذابی در کشور ما زندگی می‌کنند که جدا از اینکه می‌آیند و رقابت می‌کنند، وقتی حرف می‌زنند تماشاگر می‌بیند آن‌ها چه مراحلی را سپری کرده‌اند و چقدر آدم‌های محکمی هستند.
پیوندی با بیان اینکه رمز ورود شرکت‌کنندگان به برنامه این است که از یک مانع و مشکل سربلند بیرون آمده باشند، ادامه می‌دهد: ساخت و تداوم برنامه به تصیم مدیران شبکه نسیم بستگی دارد.
وی تصریح می‌کند: همکارانم در اوضاع خیلی سختی کار می‌کنند. «شوتبال» چون در گذشته تعریف دیگری داشت، خیلی طول کشید تا مخاطب ذائقه‌اش را عوض و ما را پیدا کند. ما حامی مالی نداریم و برنامه متکی به شبکه نسیم است. برای همین امکان تبلیغ بزرگی نداریم و مخاطب در برنامه‌های تلویزیون باید «شوتبال» را پیدا کند. پس برنامه‌هایی از این دست باید اندکی از مظلومیت بیرون بیایند و افراد دیگر هم کمک کنند، چون برنامه برای خود مردم است.