کافی است چشمانمان را چند ثانیه ببندیم و به این رسانه فکر کنیم که 84 سال پیش در ایران (سال ۱۳۱۹) با این جمله کوتاه متولد شد: «اینجا تهران است، رادیو ایران». در شروع کار، ساختمان رادیو از دو طبقه تشکیل میشد که طبقه اول شامل یک اتاق انتظار و دستگاههای فرستنده و تقویتکننده بود و طبقه دوم یک اتاق که به صورت استودیو درآمده بود. در آن روزگار که نه خبری از تلویزیون و ماهواره بود و نه از اینترنت و دنیای مجازی، آوای رادیو در گوش مردم طنینانداز شد. مردم با ورود این رسانه به ایران با دنیایی عجیب و غریب روبهرو شدند؛ دنیایی که برای آنها تازگی داشت. آرام آرام رادیو بزرگتر و صاحب یک خانواده شد. شبکههای تخصصی در این رسانه راهاندازی شد که اطلاعات مورد نیاز مردم را در حوزههای مختلف از سرگرمیگرفته تا ادبیات، سیاست و ... در اختیارشان میگذاشتند.