محمداسماعیل براری، پیشکسوت تهیه‌کنندگی و گزارشگری رادیو، از چهاردهمین جشنواره بین‌المللی رادیو و ششمین اجلاس جهانی صدا سخن گفته است.
به گزارش روابط عمومی رسانه ملی، برگزاری چهاردهمین جشنواره بین‌المللی رادیو و ششمین اجلاس جهانی صدا زمینه‌ای شد تا به جنبه اثربخشی و توجه به فرهنگ عامه در رادیو بپردازم. آن هم از دیدگاه فردی که با فرهنگ عامه کمی آشنایی دارد و تحقیقات میدانی نیز در کل استان‌ها انجام داده است. هدف اصلی برگزاری جشنواره، انتخاب برترین‌ها در طول یک سال و یا سالهای متمادی است، نه انتخاب بهترین‌ها. بنابراین فرد برگزیده با بهره‌گیری از فکر و اندیشه و مساعدت دیگران، اثر برگزیده را آفریده است، اما این بدان معنا نیست که فردی مفید در امر برنامه‌سازی رادیویی است. البته افرادی از این قاعده مستثنی هستند، پس چون با امتیازی که داوران جشنواره به اثری می‌دهند و آن اثر در جشنواره برگزیده می‌شود، صاحب اثر فردی قابل قدردانی است نه قابل تکثیر. نکته دیگر اینکه اثر و نتیجه برگزاری جشنواره باید این باشد که رسانه‌ای مردمی مثل رادیو را با نگاهی به آینده پیش برد، با بهره گیری از عقبه‌ای قابل اعتنا که باید بگویم در این امر چندان اثربخش نبوده است، چرا که در سه دهه گذشته افراد جذب شده در پاره ای از موارد بیشتر از تجربه و تخصص عملی و فعالیت عملیاتی، دارای سواد دانشگاهی و مدارک تحصیلی بودند. در حالی که در رادیو باید بدانیم تجربه بالاتر از علم محض است. افرادی در رادیو موفق هستند که با بهره‌گیری از تجارب مجربین رادیویی در کنار دانش رسانه ای، برنامه‌سازی داشته باشند. هرچند امروز در رادیو کمتر می‌توان یافت، افرادی را که مختص کار رادیویی، مدرک تحصیلی معتبر داشته باشند، اما سواد رسانه‌ای و شناخت از مخاطب باعث شده، بتوانند در برنامه‌سازی موفق عمل کنند، چون در نزد پیشکسوتان سالها شاگردی کردند و از تجربه سالها تلاش آنها بهره گرفته و در عین جوانی و به روز بودن توانستند، در امر برنامه‌سازی رادیویی بدرخشند. در اینجا لازم است نکته ای را متذکر شوم و آن این است که جوانان توانمند و شاغل در رادیو، خود باید طالب باشند تا از پیشکسوتان اصول را یاد بگیرند واز سویی هم سازمان صداوسیما به‌خصوص رادیو باید در امر کادرسازی و جانشین‌سازی، به نحوی از کار و تجربه کارآموختگان برای انتقال تجاربشان به جوانان بهره گیرند که برنامه‌سازان ریشه‌دار و کارآمد شوند. اما با سرعت بیشتر که یک جا ماندن گزند دارد و به روز نبودن، ثمره‌ای جز فنا در عین جانداری نخواهد داشت. امید که چون همیشه، از صفر شروع نکنیم و راه رفته دیگران را تا آنجا که راه از چاه شناخت، دنبال کنیم و به پیش رویم.